Von der Erschaffung der Dialekte

Am achten Tag erschuf Gott die Dialekte, und fast alle waren glücklich.

Der Berliner sagte: "Ick hab nen wahnsinns-knorke Dialekt, det kannste mir gloobn, wa"
Der Hanseate sagte: "Hummel, Hummel, mors mors, an der Waterkant snackt man an besten!"
Der Kölner sagte: "Kölle alaaf, du Jeck, mit Kölsch feiert man Karneval"
Der Hesse sagte: "Babbel net, du Aschebeschä, an die Hesse kommt kaaner ran!"
Der Sachse sagte: "Gensefleisch mol Ruhe geem, nur äs Säxsch is glosse!"

Allein für den Franken war leider kein Dialekt mehr übrig. Da ging er fort und war sehr traurig.
Schließlich sagte Gott: "Etz dou di hald ned oh, nou reddst hald wäi iiech!"



... und wall der Dialekt goar su schee is nu a Gdicht vom Strebels Hermann:

Der allerschönste Dialekt

von Hermann Strebel

Reihenfolge der Strophen angepaßt an die
musikalische Interpretation der Gruppe
O'Malley

Wenn von Gostenhof der Gergla,
Zsammkratzt seine letztn Märkla,
Und nou wöi a gstutzta Hund in d'Stadt neilaft -
Und nou dort'n fer sei Liesla
Schnell a Hüsla und a Blüsla
Mit su schöine weiße runde Spitzla kaaft.
Stiefala mit nette Steckla,
Hemadla und Unterröckla,
Daß des Madla ausschaut grod als wöi zsammgschleckt.
Und sie sagt: "Su wöi mei Klaana,
Ja su gout verstöihts fei kana!"
Das ist doch der allerschönste Dialekt!

Ih göih ro zon Markt zon gröina,
Zura Obstleri, zuara schöina,
As Versehgn ih dou an der ihrn Stand hiestraaf.
Und döi Obstleri, döi holde,
Zeigt die Zäh' mir gleich von Golde,
"Malaff, dumma", sagts, "mach deine Glotza aaf."
"Ja", sagts, "schau net wöi a Schwälbla
Grod su, wöi a g'stochns Kälbla!
Dir hom ja döi Spötzn scho dei Hirn rauspeckt,
Schau, daß d` weita kummst, faroll di,
Schleich di, zöig di, druck di, Doldi!"
Das ist doch der allerschönste Dialekt!

Lernt a Bou sei Madla kenna,
Sagt er zu ihr: "Gouta, Henna,
Du mei Zuckastückla, ih hou di su gern.
Du mei Herzala, mei Weibla,
Goldig's Maisla, zuckrig's Taibla,
Du, sunst kana, mouh amol mei Fraala wern!"
Ja, des sogta und des tout a,
"Bist mei gouta Sau, mei gouta!"
Bis er nou su zaha Joahr in da Eh' drin steckt.
Ja nou sagta: "Drecksau, gspritzta,
Malefizfilzsuhln, vaschwitzta!"
Das ist doch der allerschönste Dialekt!

Hout di Mutta af ihr Ärmla
Su zon föittern ihr klaans Wärmla:
"Trink dei Milchala, mei Wackala, göih zou.
Oda mogst valleicht a Teela.
Oda loiba a Kaffela!"
Doch dös schreit und knaunzt und gibt halt goar ka Rouh.
"Komm", sagts, "gib ma a Eieila,
Kröigst a Löffala vull Breila!"
Bis'n nou wos G'schleckats in döi Gosch'n steckt.
"Gell, der Schnulla" sagts, "der schmeckta,
O du Bankert, du verreckta!"
Das ist doch der allerschönste Dialekt!

Streit'n hier zwaa Tullnrama,
Dou derlebst vielleicht a Drama,
Daß bein ärbatn blouß kana zu viel tout.
"Fang scho oh dou und göih no dou,
Waal ih dou nou a nu nou mouh",
Sagt der a, "sunst kröig ih blouß a groußa Wout".
"Halt dei Schleppern, routa Brouda,
Tou doch du wos, stinkfaals Louda,
Oda maanst, daß an döi Ärwat dou nu schmeckt,
Wenn ma daham vur Nout ka Brout hout,
Und den Kopf vur Wout bloutrout hout!"
Das ist doch der allerschönste Dialekt!